Ekaterina kreeg in haar geboorteland Rusland als kind jarenlang kunstonderwijs, als buitenschoolse activiteit. Het hielp haar bij de keuze voor een architectenopleiding. ‘Ik vond dingen bedenken en creëren leuk, maar ik wilde geen kunstenaar worden. Ik heb iets meer structuur nodig. In architectuur zit een technisch aspect en een creatief aspect, dat is een mooie combinatie.’

Het liefst werkt Ekaterina aan het oplossen van een probleem waar een opdrachtgever tegenaan loopt. Ze wil daarnaast met haar werk echt iets betekenen. ‘Wat je maakt moet iets oplossen, niet alleen iets toevoegen. Mijn eerste project hier is in het aardbevingsgebied, daar voel ik direct hoe intens en belangrijk de opgave is.’

Als architect ben je betrokken bij veel verschillende onderdelen van een project. Je hebt contact met opdrachtgevers, met gemeenten, met aannemers en met bewoners. Het samenbrengen van al hun meningen, wensen en uitgangspunten is voor Ekaterina een mooi onderdeel van haar werk. ‘Het is het meest interessante, belangrijke en tegelijkertijd stressvolle aspect van het vak. Al die input helpt, want op die manier kom je tot de beste conclusie.’

Kort na haar afstuderen vertrok Ekaterina naar Nederland, ze woont hier nu een paar jaar en is van plan te blijven. ‘Daarom wil ik echt onderdeel van de samenleving worden, en de problemen die hier spelen goed leren begrijpen. Op die manier kan ik ontdekken hoe ik als architect kan bijdragen.’

De mogelijkheid om de wereld een beetje mooier te kunnen maken is voor Ekaterina dé reden dat ze architect geworden is. ‘Ik ben ervan overtuigd dat de sfeer om je heen en je omgeving je als mens vormen, en heel belangrijk zijn voor hoe je je voelt. Dat betekent dat wij als architecten heel zorgvuldig moeten zijn in wat we ontwerpen. We hebben veel invloed, maar ook een grote verantwoordelijkheid.’